بیان مدلی داده‌بنیاد برای بررسی جامعه‌شناختی آزار جنسی و احساس ناامنی زنان در بیمارستان‌ها

هدف پژوهش حاضر مطالعۀ احساس ناامنی زنان در محیط ‌کار با استفاده از رهیافت کیفی (تفسیرگرایی اجتماعی) است، به این منظور با 37 نفر از زنان شاغل (پرستاران، بهیاران و کمک­بهیاران) در بیمارستان‌های خصوصی و دولتی شهر اصفهان مصاحبه به عمل آمد. روش پژوهش، کیفی است و تکنیک­ها عبارتند از مصاحبۀ عمیق و نیمه­‌ساخت‌یافته، مشاهده و مشاهدۀ مشارکتی. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات، از تکنیک‌های نظریۀ داده‌بنیاد استفاده شده است. این روش شامل پنج رویه است و در نهایت با استفاده از مقوله‌های حاصل از سه مرحلۀ کدگذاری (باز، محوری و گزینشی) الگوی پارادایمی شکل گرفته است. یافته‌های به­دست‌آمده در قالب شرایط علّی، استراتژی‌ها و پیامدها بیان شده­اند. چرخۀ معیوب اجتماعی­شدن، منش اجتماعی، دست‌های ناتوان قانون و ویژگی‌های حاکم بر کادر درمانی از مهم‌ترین دلایل و شرایط علّی احساس ناامنی زنانند. ویژگی‌های محیطی- فردی و بن‌بست‌های اجتماعی، به ترتیب به عنوان شرایط مداخله‌گر و شرایط زمینه‌ای محسوب می­شوند. شگردهای مواجهه و فرسایش (روانی، اجتماعی، شغلی، اعتقادی و خانوادگی) نیز در قالب استراتژی‌ها و پیامدهای چنین مسئله‌ای کشف شده­اند. به این ترتیب با تحلیل‌ مصاحبه‌های 37 نفر از زنان شاغل در بیمارستان‌ها، خط داستان احساس ناامنی زنان در بیمارستان با استفاده از نظریۀ داده­بنیاد و با در نظر­گرفتن مفاهیم اولیه و مقولات محوری، در قالب هستۀ مرکزیِ ضعف بسترهای اجتماعی، قانونی و سازمانی کشف شد.